Παναγιώτης Τερπάνδρου: Αφιερωμένο στους Υβριδομιλούντες ΕλληνοΑγγλιστί Ελληνο-Βαρβάρους... Βίντεο

Όταν οι Έλληνες της Ποσειδωνίας (Paestum) της Μεγάλης Ελλάδος στην Νότια Ιταλία συνειδητοποίησαν κάποια στιγμή ότι είχαν εκλατινιστεί και είχαν ξεχάσει την γλώσσα την Ελληνική, μία φορά τον χρόνο έκαναν μία εορτή θρήνου που πλέον δεν είχαν την Ελληνίδα Φωνήν. O Καβάφης τους μνημονεύει στο ποιήμα "ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΑΙ"

Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται

εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι

με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους.

Το μόνο που τους έμενε προγονικό

ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες,

με λύρες και με αυλούς, με αγώνας και στεφάνους.

Κ’ είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτής

τα παλαιά τους έθιμα να διηγούνται,

και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε,

που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι.

Και πάντα μελαγχολικά τελείων’ η γιορτή τους.

Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες —

Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί·

και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,

να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά

βγαλμένοι — ω συμφορά! — απ’ τον Ελληνισμό.

Φίλοι μου, η γλώσσα είναι πατρίδα. Όταν την κακομεταχειρίζεσαι, διαμελίζεις την πατρίδα σου.

Όταν ξεχνάς την Ελληνική, γίνεσαι βάρβαρος, κυριολεκτικά! Και αυτό επειδή η αρχική σημασία του λήμματος "βάρβαρος" είναι εκ του βαρ-βαρ, ο ήχος που έφτανε στα αυτιά των Ελλήνων όταν άκουγαν αλλόγλωσσους. 

Και επειδή η γλώσσα γεννά την νοοτροπία σου, ξεκομμένος από τις διδαχές της Ελληνικής, καθίστασαι άξεστος και απολίτιστος. Η γειτονική Τουρκία, φερ' ειπείν σφύζει από ελληνογενείς πληθυσμούς των οποίων το γονιδίωμα συγγενεύει με τους γίγαντες Ίωνες φιλοσόφους. Όμως άνευ γλωσσικής μνήμης, είναι καταδικασμένοι να σφαδάζουν πνευματικά σε μία γλώσσα και συμνεπώς νοοτροπία Μογγόλων που απολύτως τίποτα δεν έχει να προσφέρει στον πανανθρώπινο πολιτισμό.

Αυτό φυσικά ισχύει και για όσους Ελληνόφωνες που ουδεμία πνευματική διαδραστικότητα έχουν με τις Ελληνικές λέξεις που αρθρώνουν. Αυτό εξηγεί το φαινόμενο των Ελληνόφωνων βαρβάρων που έχουν φέρει την χώρα μας στην σημερινή της κατάντια. 

Και γι αυτό φίλοι μου, πρέπει να μελετούμε την γλώσσα μας και να την διαφυλλάτουμε ως κορη οφθαλμού σε έναν κόσμο, που μόνον "κόσμος" δεν θα είναι όπως εξελίσσεται μέσα από την "αμνησία" των βάρβαρων γλωσσών. 

Εξ άλλου, η Ελληνική είναι η μόνη γλώσσα της οποίας η λέξη για τον "κόσμο" σημαίνει "στολίδι". Εξ ού και "κόσμημα.

Πηγή: -Παναγιωτης Τερπάνδρου-