Ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ἀεί παῖδές ἐστε !
Η φυσιολογία του εδάφους και το είδος του κλίματος ήταν ο βασικός παράγοντας α-μνησίας, κατά τον Αιγύπτιο ιερέα. Ενώ λοιπόν οι περιβαλλοντικές καταστροφές διαγράφουν τα ιστορικά αρχεία και τις καταγραφές στον ελληνικό χώρο, αφήνοντας πίσω μόνο "τους αγράμματους και τους άμουσους, ώστε πάλι εξ αρχής να γίνεστε σαν τους νέους, μη γνωρίζοντας τίποτε, ούτε δικό μας, ούτε δικό σας, απ΄όσα υπήρχαν στους παλαιούς χρόνους", στην Αίγυπτο η γνώση διατηρούνταν:
"τὰ δὲ παρ᾽ ὑμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις ἄρτι κατεσκευασμένα ἑκάστοτε
τυγχάνει γράμμασι καὶ ἅπασιν ὁπόσων πόλεις δέονται, καὶ πάλιν δι᾽εἰωθότων ἐτῶν ὥσπερ νόσημα ἥκει φερόμενον αὐτοῖς ῥεῦμα οὐράνιον καὶ τοὺς ἀγραμμάτους τε καὶ ἀμούσους ἔλιπεν ὑμῶν, ὥστε πάλιν ἐξ ἀρχῆς οἷον νέοι γίγνεσθε, οὐδὲν εἰδότες οὔτε τῶν τῇδε οὔτε τῶν παρ᾽ ὑμῖν, ὅσα ἦν ἐν τοῖς παλαιοῖς χρόνοις."
Με συσκευές καθαρισμού αναπνοής, εμβόλια αντικατάστασης ανοσοποιητικού, τηλε-ζωή και επιδοματική επιβίωση η Μεγάλη Επανεκκίνηση φαντάζει Μεγάλη Ψηφιοποίηση ακόμη και της στοιχειώδους "ανθρωπιάς".
Ανθρωπιάς με την έννοια της ανθρώπινης ύπαρξης, του αρώματος ζωντάνιας, της γεύσης σάρκας και πνεύματος.
Τι πάθανε τα δέντρα, δεν αποδίδουν πια; Γιατί χρειαζόμαστε συσκευές καθαρού αέρα αντί για δέντρα;
Γιατί χρειαζόμαστε εμβόλια αντί για ενδυνάμωση ανοσοποιητικού;
Γιατί χρειαζόμαστε απρόσωπη επικοινωνία με άγνωστες ψυχές και όχι δια ζώσης γνωριμία και αλληλεπίδραση;
Γιατί χρειαζόμαστε επιδόματα και όχι εργασίες και αυτονομία;
Έχεις πειστεί πως φταις εσύ; Μήπως έχεις πειστεί πως φταίω εγώ για τα παθήματα της κοινωνίας; Πότε θα καταλάβεις-καταλάβουμε πως όσο στεκόμαστε ο ένας απέναντι στον άλλο, εδώ κάτω στο πεζοδρόμιο, υπάρχει κάποιος στο ρετιρέ που γλεντάει κεκλεισμένων των θυρών με όλα όσα εσύ στερείσαι;
Το θέμα δεν είναι και δεν ήταν ποτέ το εμβόλιο, ή η πανδημία, ή η οικονομική κατάρρευση... Το εκπαιδευτικό ή το ενεργειακό ή το εργασιακό... Το συνταξιοδοτικό, ή το συνοριακό, ή ή ή....
ΤΟ ΘΕΜΑ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΘΕΜΑ
ώστε να μη δεις το αληθινό θέμα ποτέ σου.
Είναι σαν να γράφεις έκθεση με θέμα "Θέμα".
Δες στις σκιές, ψάξε ανάμεσα στις γραμμές, κοίτα κάτω στα ψιλά γράμματα και πίσω από τις έννοιες... Εκεί ήταν πάντα το θέμα. Στην απόλυτη διαστρέβλωση των πάντων, από την καθημερινότητα και τις αξίες, τα εργασιακά καθεστώτα, το οικονομικό στάτους, μέχρι τις αξίες των φύλων, την πολιτισμική ισοπέδωση και την αν-αισθητική που εξαπλώνεται σα θανατηφόρος μύκητας.
Ποιοι ήταν αυτοί που σε φρόντισαν; Που τώρα θέλουν να σε σώσουν; Ποιοι ήταν αυτοί που μερίμνησαν για τη γιαγιά; Γιαγιά, εσύ με τα 200€ που ζεις και το παιδί σου γιατί είναι άνεργο στα 50 του, γιαγιά εσύ του έθνους μου πολυταλαιπωρημένη, αγρότισσα εσύ σκυφτή από τα βάρη της ζωής, ποιος νοιάστηκε για σένα μέχρι τώρα;
Και μετά, εσύ νέε μου και αφελή κοινωνικέ αποδέκτη, σκέψου το πιο σημαντικό:
Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα....
Γιατί πάνω στο ΟΥΔΕΝ χτίζεις τα πάντα, αλλά επάνω στα ΠΑΝΤΑ χτίζεις ουδέν.
Previous Post
« Prev Post
« Prev Post
Next Post
Next Post »
Next Post »
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
