«Αρχή και ρίζα παντός αγαθού η της γαστρός ηδονή» (Επίκουρος.)

Οι προγονοί μας, πρόσεχαν ιδιαίτερα τη διατροφή τους, επειδή την θεωρούσαν σημαντική για την υγεία τους, τόσο τη σωματική, όσο και τη πνευματική.

Ο ακρατισμός (πρωινό) και πιο σπάνια το άριστον (μεσημεριανό) αποτελούσαν σύντομα και λιτά γεύματα σε αντίθεση με το δείπνο το βραδινό ( μετά την δύση του ήλιου) γεύμα που ήταν το σημαντικότερο της ημέρας. Αυτά βέβαια σε αντίθεση με τα σημερινά προτεινόμενα βασιλικά πρωινά και βραδινά επαιτών γεύματα.!!!!!

Η διατροφική υγεία όμως είχε μία καθοριστικά συγκλονιστική παράμετρο, στην οποία μας οδηγούν οι ετυμολογίες των όρων σύντροφος (συντρώγουν) και συμπόσιο (συν-πίνειν) και το τερμάτισε γράφοντας κατηγορηματικά ο Πλούταρχος: 

«Το να φάει κανείς μόνος του, δεν σημαίνει ότι γευματίζει, αλλά ότι γεμίζει το στομάχι του σαν τα ζώα».!!!!!! 

Το φέραμε από δώ το πήγαμε από εκεί και τελικά καταφέραμε απολαμβάνοντας την τεχνολογική μας μοναξιά να βοσκάμε σαν τα ζώα ενστικτωδώς μακριά από την φυσιολογία μας ως νοήμονα όντα……