Όταν λέμε «Όπα» Εκπέμπουμε Θετική Δόνηση...

Την πρώτη φορά που διάβασα τα «Ορφικά» το 1982 από το θαυμάσιο βιβλίο (του Ιωάννου Πασσά, εκδόσεις Εγκυκλοπαίδειας Ηλιου) , αυτό που προκάλεσε εντύπωσι δεν ήταν μόνο η σοφία των κειμένων.

Οι αστρονομικές γνώσεις. Η θεμελίωση του ηλιοκεντρικού συστήματος από τους Ορφικούς. Ο πλούτος των λέξεων ( ωροτρόφος, πυρίδρομοι αστέρες, ηερόπλαγκτος, εύδρομος, ροιζήτωρ, κυκλοελίκτος, εκήβολος,γη βιοθρέπτειρα, αιώνιον έδρανον, ομβροτόκος) άπειροι λέξεις -άστρα που φωτίζουν ατραπούς της γνώσεως στο λαβύρινθο του μυαλού.
Δεν μπορούσα τότε να εκτιμήσω, να συνειδητοποιήσω την άφθαρτη Αξία τους..
Έμεινα όμως έκπληκτος όταν στην πρώτη ανάγνωση συνάντησα την λέξη «όπα» στα «Αργοναυτικά» ( στίχοι 249-277)
«Αυτάρ εγώ φόρμιγγα τιτηνάμενος μετά χερσί,
μητρός εμής εκέρασσ’ ευτερπέα κόσμον αοιδής,
και οι από στηθέων όπα λείριον εξελόχευσα»
δηλαδή:
-«Μετά αφού τανυσα με τα χέρια μου την φόρμιγγα ( έγχορδο τύπου αρχαίας λύρας) τους κέρασα με το τερπνόν τραγούδι της μητέρας μου, και από τα στήθη μου εξέπεμψα τρυφερή φωνήν (όπα)»
Διότι την λέξι «όπα» την γνωρίζουμε, την ακούμε, την μαθαίνουμε από νηπιακή ηλικία στο πρώτο μας πέσιμο, την χρησιμοποιούμε μεγαλύτεροι στα τραγούδια μας σε καλές ξέγνοιαστες στιγμές, είναι στην πρώτη σειρά των λέξεων που θα ψελλίσουμε και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ήταν τόσο αρχαία Ελληνική Λέξις από την εποχή του Ορφέα και σημαίνει, αυτό που μεταφέρει, φανερώνει την γνώση και την γλώσσα, τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενα.. Δηλαδή «Φωνή».
-Έτσι το τραγούδι του Αλκαίου, Όπα και όχι ώπα, όπως εμφανίζεται στους στίχους βαρβαρικός ανορθόγραφα , μεταφέρει με την λύρα του Ορφέα όπα μακρινή λησμονημένη αλλά αθάνατη και ηχηρή.. Φωνή από το Παρελθόν στο σήμερα για το μέλλον.

Ιάσων από Fileas Fonk