Η Ψυχή Ρώτησε τον Θεό «Τι είναι Ψευδαίσθηση» και Επέμεινε να Μάθει

Μια φορά κι έναν καιρό, η ψυχή ρώτησε τον Θεό. 
– Τι είναι ψευδαίσθηση;
– Ρώτησέ με κάτι άλλο, της απάντησε ο Θεός.
Μα η ψυχή επέμενε να μάθει.

-Εντάξει, θα σου πω. Αλλά πριν σου πω, πήγαινε πρώτα στην Γη για να μου φέρεις ένα ποτήρι νερό.
Και η ψυχή κατέβηκε. Έγινε ένας όμορφος, νεαρός άνδρας και πήγε σε ένα χωριό για να φέρει ένα ποτήρι νερό στον Θεό. Εκεί, σε μια πηγή, βρίσκει μια όμορφη κοπέλα.
– Μπορώ σας παρακαλώ να έχω ένα ποτήρι νερό; την ρωτάει.
– Φυσικά κύριε, είπε η κοπέλα και του προσφέρει ένα πήλινο κανάτι με νερό.
Ο άνδρας κοίταξε την κοπέλα και μαγεύτηκε από την ομορφιά της. Κι εκείνη το ίδιο. Και σύντομα ερωτευτήκανε και η κοπέλα τον πήγε να γνωρίσει τους δικούς της. Η οικογένειά της τον συμπάθησαν και τον καλωσόρισαν στην οικογένεια. Σύντομα παντρεύτηκαν και έκαναν τον πρώτο τους γιο. Ακολούθησε μια κόρη κι ακόμη ένας γιος. Ο άνδρας ανέλαβε την επιχείρηση του πεθερού του και μοίραζε τον χρόνο μεταξύ οικογένειας και εργασίας.
Η ζωή ήταν γεμάτη προκλήσεις αλλά και χαρές και ο άνδρας έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να εξασφαλίσει την οικογένεια και να έχει επιτυχία η επιχείρησή του. Προσπαθούσε συνεχώς να συμβαίνουν σε εκείνον και στους αγαπημένους του όμορφες εμπειρίες.
Ένα πρωί, μια μεγάλη πλημμύρα συνέβη στο χωριό. Το νερό παρέσυρε τα πάντα. Ο άνδρας έβαλε τον μικρό του γιο στους ώμους του ενώ με τα δυο του χέρια, κράτησε σφιχτά τον μεγάλο του γιο και την κόρη. Η γυναίκα του ακολουθούσε πίσω του. Τα παιδιά έκλαιγαν ενώ οι γονείς πάλευαν με τα νερά. Ένα κύμα παρέσυρε την γυναίκα του. Ένα άλλο κύμα παρέσυρε τον μικρό του γιο από τους ώμους του. Το νερό ήταν τόσο ορμητικό που δεν κατάφερε να κρατήσει την κόρη του. Και τέλος, ο αγαπημένος του, ο μεγάλος του γιος, χάθηκε κι αυτός στην ορμή του νερού.
Ο ίδιος κατάφερε να φτάσει σε ένα ύψωμα κι εκεί εξαντλημένος σωματικά και ψυχικά, λιποθύμησε. Όταν ξύπνησε, είδε τον Θεό μπροστά του με όλη του την μεγαλοπρέπεια και λάμψη. Τον κοίταζε χαμογελώντας.
– Πού είναι το νερό που σου ζήτησα; ρώτησε την ψυχή. Πέρασε μισή ώρα κι ακόμη να φανείς.
Για τον Θεό είχε περάσει μισή ώρα ενώ για την ψυχή δώδεκα χρόνια. Ο άνδρας τον κοιτούσε προσπαθώντας να θυμηθεί.
– Κατάλαβες τώρα τι είναι ψευδαίσθηση; του είπε ο Θεός.
Και τούτη είναι μια όμορφη ιστορία δοσμένη από τον Swami Sarvapriyananda.

Ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με την ζωή μας, που ξεχνάμε τι είμαστε· κι έτσι, η ζωή μετατρέπεται σε ένα κυνήγι ευτυχίας. Η ψευδαίσθηση δεν είναι τίποτα περισσότερο από την άγνοια της αληθινής μας φύσης.

Έχουμε ξεχάσει πως ο υλικός κόσμος είναι απλά μια προβολή του Απεριόριστου Όντος στον απέραντο ωκεανό της συνειδητότητας, ευδαιμονίας, ύπαρξης. Είμαστε η οθόνη που προβάλλει την ταινία κι εμείς νομίζουμε πως είμαστε η ταινία και ταυτιζόμαστε με το έργο και τους ηθοποιούς.
Μέχρι να φτάσει η ψυχή μας σε εκείνο το ώριμο στάδιο όπου θα είναι έτοιμη να ρίξει τα πέπλα και να ζει σύμφωνα με την μία και μοναδική αλήθεια, προσπαθούμε να κάνουμε συνειδητές επιλογές. Να βρίσκουμε εκείνο το παράθυρο ανάμεσα στην σκέψη και στην πράξη και σύντομα το παράθυρο θα διαλυθεί, η ψευδαίσθηση θα καταρρεύσει και ο κόσμος θα λάμψει από το ένα και μόνο φως σαν χίλιοι ήλιοι στον ουρανό.

Με αγάπη Έλενα

Πηγή: elenaera.com/gr και .omorfizoi.gr