Η Ελληνική Γλώσσα Είναι ο Ήλιος Επάνω εις τη Γαία...

Η Ελληνική Γλώσσα ΑΔΕΛΦΙΑ… μας ιστορεί την Δημιουργία.
Είναι μία Δήλωση επί της στερεάς Α-λήθειας. Ο Λόγος είναι ο Φωτισμός πάνω εις τη Γαία. Ο Λόγος είναι ο Ήλιος εις τη Γαία… ως μεταβιβαστής της ενεργείας που τα πάντα θρέφει.
Το Ελληνικό Αλφάβητο είναι ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΕΝΝΕΑ… των θεωριών της Δημιουργίας της Ζωής, οι οποίες παρεχωρήθησαν, για να εκφράσουν με την σύνθεσή τους Έννοιες και Γνώσεις της Αρμονικής Εικόνας των Επίγειων… ως Εικόνα και Ομοίωση των Ουράνιων Σωμάτων.

Όμως οφείλουμε όλοι μας να γνωρίζουμε ότι η Σκέψη χωρίς τη γλώσσα είναι ΒΟΥΒΗ, αλλά και η γλώσσα χωρίς τη Σκέψη γίνεται ΚΡΑΥΓΗ.
Συνείδηση της Γλώσσας σημαίνει Συνείδηση της Σκέψης.
Έτσι ο Λόγος χτίζεται κατ’ εικόνα και ομοίωση της Σκέψης.
Πάντως ΑΔΕΛΦΙΑ καλά….ένα είναι το σίγουρο….ότι μόνον με ΑΓΩΝΑ φτάνει ο κάθε ομιλητής εις τη Συνείδηση του Λόγου.
Η κορυφαία Στιγμή του ΑΓΩΝΑ που πραγματώνει ο Λόγος είναι η… ΠΟΙΗΣΗ.
Στον Ποιητικό Λόγο οι Δυναμικές της κάθε Λέξης φτάνουν εις την πιο υψηλή τους ΕΝΤΑΣΗ, γι’ αυτό και κατοικούν το υψηλότερο Δείκτη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Η Ελευθερία του Λόγου… οδηγεί εις τη Δημιουργία του Λόγου.
Η ζωή όμως μας διδάσκει, ότι μερικές φορές η φωνής της Σιωπής, είναι καλύτερη πολλές φορές… από το Λόγο της Φωνής.
Αν αναλύσουμε τα βασικά γνωρίσματα της Γλώσσας θα διαπιστώσουμε το εξής: ότι η ΓΛΩΣΣΑ είναι ένα Κοινωνικό προϊόν, επικοινωνιακό, ότι έχει ενέργεια, κοινωνική ενέργεια, κοινωνική αλληλενέργεια και αλληλεπίδραση και αποτελεί το δεύτερο σύστημα σήμανσης.
Ανάμεσα στα γνωρίσματά της θα δούμε τη διαφορετικότητα της Γλώσσας και ότι είναι η ίδια ΖΩΗ και ΑΓΩΝΑΣ. Απλά είναι ένα Πολιτιστικό Προϊόν.
Ας μην ξεχνούμε λοιπόν ότι με τη Γλώσσα και τη Γραφή έφτασε ο Άνθρωπος στη μεγαλύτερη επιτυχία της Πολιτιστικής του διαδρομής εις τη Γαία.
Είναι το θείον δώρο… των Ολύμπιων θεών.
Φυσικά η πιο κρίσιμη ηλικία είναι και τα πρώτα χρόνια της ζωής του ανθρώπου και ο προορισμός του κάθε μαθήματος της Γλωσσικής Διδασκαλίας είναι να βοηθήσει τον κάθε μαθητή και μαθήτρια να κατακτήσει τη Μητρική του Γλώσσα. Αλλά κοιτώντας πίσω… διαπιστώνουμε ότι Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ενσωματώνει συνολικά τα Γλωσσικά στοιχεία από αρχαιοτάτων χρόνων… έως σήμερα.
Αν ΤΩΡΑ καταφέρουμε και γυρίσουμε ΠΙΣΩ εις το παρελθόν… εις τις ρίζες μας… εκεί στα κείμενα των ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ… ίσως ΣΗΜΕΡΑ δούμε… ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ μας….!
Η Γλώσσα ταυτίζεται με τη Σκέψη: ΔΙΑΝΟΙΑ+ΛΟΓΟΣ.
Η Σκέψη ΑΔΕΡΦΙΑ… είναι εσωτερική Γλώσσα , ενώ η Γλώσσα είναι εξωτερικευμένη Σκέψη.
Μεταφορικά… το σύννεφο με το νερό… είναι η Σκέψη και η βροχή που πέφτει… είναι οι Λέξεις.
Και όπως λέγει και ο «Λεβ Σεμιόνοβιτς Βιγκότσκι»… ο σοβιετικός ψυχολόγος: «Η σχέση σκέψεως και λέξης είναι μια ζωντανή διαδικασία της γέννησης της σκέψης μέσα στη λέξη.
Η λέξη που της έχουν αφαιρέσει τη σκέψη είναι ΝΕΚΡΗ λέξη.
Έτσι ΑΔΕΛΦΙΑ… η Γλώσσα δεν είναι έκφραση μιας έτοιμης σκέψης. Όταν μεταβάλλεται η σκέψη σε ομιλία, διαρθρώνεται και μεταβάλλεται. Δηλαδή… η Σκέψη δεν εκφράζεται στη λέξη, αλλά επιτελείται στη Σκέψη.
Η Γλωσσική και Πνευματική ανάπτυξη του Ανθρώπου είναι αποτέλεσμα κοινωνικής συμβίωσης, ανθρώπινης επικοινωνίας και αλληλενέργειας.
Η Γλωσσική καλλιέργεια και η Πνευματική καλλιέργεια συμβαδίζουν.
Οπότε οι ΛΕΞΕΙΣ που κουβαλάμε μέσα μας… ΑΔΕΛΦΙΑ… είναι φορείς του Ανθρώπινου Πολιτισμού μας.
Η Γλώσσα ξεκινά ως ένα εξωτερικό εργαλείο και εις την συνέχεια χρησιμοποιείται για κοινωνική αλληλεπίδραση. Η ομιλία με τον εαυτό μας είναι σε μεγάλο βαθμό ένα εργαλείο κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Σταδιακά, η ομιλία με τον εαυτό μας χρησιμοποιείται περισσότερο ως ένα εργαλείο για την αυτο-κατεύθυνση και αυτο-ρύθμιση της συμπεριφοράς μας.
Η ομιλία έχει αναπτυχθεί σε δύο γραμμές: τη γραμμή της κοινωνικής επικοινωνίας και τη γραμμή του εσωτερικού λόγου… με τις οποίες ο Άνθρωπος μεσολαβεί και ρυθμίζει τη δραστηριότητα του μέσα από τις Σκέψεις του. Οι Σκέψεις, με τη σειρά τους, προκαλούνται από τη σημειολογία του εσωτερικού λόγου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Σκέψη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη γλώσσα, αλλά μάλλον ότι διαμεσολαβείται από αυτό και έτσι αναπτύσσεται σε ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο πολυπλοκότητας.
Η Γλώσσα είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας… που την χρησιμοποιεί κατάλληλα και την διαμορφώνει ανάλογα. Η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη.
π.χ. το παράδειγμα των Εσκιμώων για τη λέξη χιόνι… ενώ οι ελληνικές λέξεις για τα καιρικά φαινόμενα που σχετίζονται με την χιονόπτωση περιορίζονται περίπου στις 5 με 6 λέξεις, όπως: (χιόνι, χιονόνερο, χιονοθύελλα κ.λπ.),… στην εσκιμωϊκή γλώσσα υπάρχουν περίπου 25 διαφορετικοί όροι για την χιονόπτωση. Αυτή ακριβώς η «έλλειψη» της ελληνικής μας Γλώσσας… απλά οφείλεται στο κλίμα που επικρατεί στην Ελλάδα και στις επικοινωνιακές ανάγκες που απορρέουν από αυτό. Άρα το περιβάλλον γύρω μας είναι ένα τεράστιο συνεχές και μεταβαλλόμενο στοιχείο… το οποίο εμείς με την βοήθεια της γλώσσας κατανέμουμε και κατηγοριοποιούμε. Η γλώσσα δεν έρχεται απλά να ονοματοθετήσει τις ήδη διαμορφωμένες κατηγορίες και ταξινομήσεις… αλλά συμβάλλει και αυτή στην ταξινόμηση των εμπειριών μας.
Η Ελληνική Γλώσσα και ειδικά η Αρχαιοελληνική μας Γλώσσα… που είναι μία συνέχεια… έως τώρα… παρότι έχει εξασθενήσει… από την αρχική της δομή… εξακολουθεί… να μας διαμορφώνει κοινωνικοπολιτικά και να μας κρατάει όρθιους, ζωντανούς και ξύπνιους.
Εδώ κρύβονται… Αλήθειες – Έννοιες – Γνώσεις… όπου εμείς οφείλουμε να τις ανακαλύψουμε.
Η δύναμη και η δυναμική της Ελληνικής Γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται… όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης π.χ. στις λέξεις: «τρέχω» και «τροχός» … που παρόλο που είναι από την ίδια οικογένεια λέξεων… αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα. Η Ελληνική Γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο. Αυτή… αλλά και πολλές άλλες δομές της Γλώσσας μας… την κάνουν μία νοήμονα Γλώσσα προς εξερεύνηση.
Στην Γλώσσα μας έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια).
Ας κάνουμε πράξη αυτό που είπε ο Αντισθένης:… «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις.»
Ο Αστήρ… όπως ξέρουμε είναι το Αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας το λέγει ξεκάθαρα… ΑΔΕΛΦΙΑ… ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό…. Α + στήρ… δηλαδή… από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι.
Το ενδιαφέρον… για το σημερινό κείμενο περί Γλώσσας… είναι να μας δώσει τροφή για … περαιτέρω σκέψη….!
Προσέξτε… πως θα «παίξω» λίγο με τις λέξεις… επειδή ακριβώς είσαι…. πολύ «ωραίος»… βεβαίως… βεβαίως… που η λέξη αυτή «ωραίος»… προέρχεται από την «ώρα». Διότι ΑΔΕΡΦΙΑ… για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και ακριβώς στην ώρα του. Φυσικά ωραίο δεν είναι ένα φρούτο… ούτε άγουρο… ούτε σαπισμένο και ωραία γυναίκα… δεν μπορεί να είναι κάποια… ούτε στα 70 της, άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της χρόνια. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο… όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή ακριβώς δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Οπότε… εάν πιάσουμε με τα χέρια μας… τη λέξη…«ελευθερία»… όπου για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν… όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς εκεί όπου αγαπά… άρα βάσει και της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι ΕΣΥ Αδερφέ-η… όταν έχεις ακριβώς την δυνατότητα να πας… όπου αγαπάς.
Ας γίνουμε λοιπόν όλοι μας συν-οδοιπόροι στην Αγάπη… και να ταξιδέψουμε εις τον προορισμό μας.

πηγή:

(ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ)+(Ε.Ι.)

Ioannis Stogiannos