Όταν ο μαθητής αντιπαθεί έναν καλό δάσκαλο...

Διαβατός...
Καταπιανόμαστε εδώ με την αντιμετώπιση εκείνων των περιπτώσεων όπου το παιδί δείχνει να μην αποδέχεται τον δάσκαλό του ή την δασκάλα του. Μία τέτοιου είδους συμπεριφορά είναι συχνότερη στα παιδιά του δημοτικού, χωρίς να αποκλείεται να εμφανιστεί και σε ωριμότερες τάξεις, αυτές του γυμνασίου ή του λυκείου.

Συμπεριφορά δηλαδή που είναι συχνά εμφανιζόμενη και μπορεί να μάς προκαλέσει αμηχανία ως προς τον χειρισμό της. Θα μπούμε δηλαδή, λίγο αναλυτικά στην αποδόμηση της αντιπάθειας του μαθητή στο πρόσωπο του δασκάλου ή του καθηγητή. Δεν αναφερόμαστε λοιπόν, σε περιπτώσεις ανεπίτρεπτης συμπεριφοράς από τον δάσκαλο. Στις περιπτώσεις ωστόσο, όπου διαπιστώνουμε ελλιπές έργο του δασκάλου,  αδιαφορία, ή άλλου είδους προβληματική ή αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά, το μέλημα του περιβάλλοντος του μαθητή πρέπει να είναι η ανώδυνη απομάκρυνση του μαθητή από το βλαπτικό περιβάλλον, το συντομότερο δυνατό. Πώς ανταποκρινόμαστε λοιπόν, στην περίπτωση όπου έχουμε να κάνουμε με κάποιον δάσκαλο ο οποίος είναι κατάλληλος και ικανός, όμως το παιδί τον έχει πάρει «με στραβό μάτι».

Πρώτα από όλα, το σχολείο συνεπάγεται για τον κάθε μαθητή μία σειρά από υποχρεώσεις, κανόνες και περιορισμούς. Το σχολείο και η διδακτική αίθουσα, ανάλογα και με την φύση του κάθε παιδιού, ίσως γεννήσουν συναισθήματα αντιδραστικά. Τα συναισθήματα αυτά, που είναι η έκφραση της δυσαρέσκειας προς όσα καταπιέζουν ένα παιδί, είναι συχνό να βρίσκουν αποδέκτη τον εκάστοτε καθηγητή ή δάσκαλο. Στην πραγματικότητα δηλαδή, ο μαθητής ίσως να «μισεί» την αριθμητική, την γλώσσα ή τη μη φιλική συμπεριφορά των συμμαθητών του, και να διοχετεύει αυτή του τη δυσαρέσκεια στο πρόσωπο του δασκάλου. Ο συνετός δάσκαλος το γνωρίζει αυτό και είναι έτοιμος να υποδεχθεί τη συμπεριφορά αυτή, πάντοτε. Άρα λοιπόν, ως γονείς δε χρειάζεται να αισθάνεστε ντροπή για τα συναισθήματα του παιδιού σας ή την αντιδραστικότητά του. Αντίθετα μάλιστα, συνίσταται να μοιράζεστε την ανησυχία σας με τον δάσκαλο.  Υπάρχουν ωστόσο , σημεία που μπορείτε να προσέξετε προκειμένου το παιδί σας να μην απορρίψει την ευκαιρία να ωφεληθεί από κάποιον εκπαιδευτικό που είναι αξιόλογος.

Σε καμία περίπτωση μην υποβαθμίσετε τον εκπαιδευτικό μπροστά στο παιδί. Αν το παιδί αντιληφθεί ότι οι γονείς «δεν εγκρίνουν», πόσω μάλλον αποδοκιμάζουν τον δάσκαλό του, τότε αμέσως μέσα του «νομιμοποιεί» την απόρριψη του δασκάλου από το ίδιο. Οι γονείς μεταξύ σας, ή με τον ίδιο το δάσκαλο, μπορείτε να εκφράζεστε ανεμπόδιστα.

Συνίσταται μάλιστα, να κουβεντιάζετε με τον δάσκαλο του παιδιού σας γιατί έτσι διευκολύνεται το έργο του καθενός αμφίδρομα. Μπορεί μέσα από μία κουβέντα σας, που θα του εκθέσετε την κατάσταση του παιδιού, να συνειδητοποιήσει και ο ίδιος ότι χρειάζεται να δίνει στο παιδί σας μεγαλύτερη σημασία.  Είναι όμως, απαραίτητο να μεριμνάτε να μη χάσει το παιδί το σεβασμό του προς το δάσκαλό του. Ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά σκέφτονται και αισθάνονται απόλυτα. Δε μπορούν ακόμη ν’ αντιληφθούν τις λεπτότερες διαφοροποιήσεις και κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους κυρίως σε καλούς και κακούς. Έτσι λοιπόν, δεν υποβιβάζουμε τον δάσκαλο και τη δουλειά του μπροστά στα παιδιά μας καθώς αυτή η αποδόμηση μέσα στη συνείδηση του παιδιού δεν αντιστρέφεται.  Αυτό, όχι για μην εκδηλώσει ανεπιθύμητη συμπεριφορά μέσα στην τάξη, αλλά για κάτι ουσιαστικότερο: προκειμένου να μην τον απορρίψει στην συνείδησή του. Το τελευταίο που θέλουμε για τα παιδιά είναι να τα επιβαρύνουμε με συναισθήματα πικρίας και αντιπάθειας, και μάλιστα άνευ λόγου. Ας μην λησμονούμε πως το σχολείο είναι ο δεύτερος σημαντικότερος μικρόκοσμος κοινωνικοποίησης και ο μαθητής πρέπει να αισθάνεται άνετα και οικεία μέσα σε αυτό και μαζί με τους δασκάλους του.

Από την άλλη το παιδί μέσα από αυτή του την αντιδραστικότητα έχει κάτι να σας επικοινωνήσει. Ενσκύψτε λοιπόν σε αυτή του την ανάγκη με προσοχή και επανειλημμένα, εάν χρειαστεί. Προσπαθήστε να στοιχειοθετήσετε πληρέστερα την πηγή της δυσαρέσκειας του μαθητή. Ενδέχεται το παιδί να μίσησε τον δάσκαλό του επειδή τον υποχρεώνει να κάνει μαθήματα που του προκαλούν μεγάλη δυσκολία. Μισεί δηλαδή, όχι τον άνθρωπο δάσκαλο, αλλά την δραστηριότητα που τον παιδεύει. Ή μπορεί , στη συνείδησή του να υπερβάλλει τους φόβους του. Δηλαδή, μπορεί να νιώθει ότι αν δεν έχει καλή επίδοση, να πυροδοτήσει την οργή του δασκάλου του. Εδώ πρόκειται για μία φοβία, στην εξάλειψη της οποίας καλό είναι να συμβάλλουν οι γονείς. Βεβαιώστε τον μαθητή ότι κανείς δε θα του φωνάξει ή δεν θα τον φέρει σε δύσκολη θέση. Παροτρύνετε το παιδί σας με ήπιο τρόπο και  μεθοδικό να «δώσει μία ευκαιρία» στον δάσκαλο ή τη δασκάλα του, γιατί μόνον έτσι  θα διαπιστώσει ότι η αρχική του εντύπωση δεν ήταν η αληθής.

Πηγή